اسب های چوبی دهکده خاطرات

       هر خانواده در دهکده خاطرات یک چهار پای اهلی(اسب -الاغ - قاطر) برای حمل ونقل و باربری  داشت (حالا اتومبیل)  و به بهترین وجه هم از آن مراقبت می کرد یادمه یک زنگوله بزرگ در گردن  - مگس پران در جلوی چشمها - روکش پالان رنگی - کفل پوش رنگی - و زنگوله های کوچک در انتهای رانکی از وسایل تزیینی بود که آنزمان برای تزیین این چهار پایان مورد استفاده قرار می گرفت و چقدر به آنها زیبایی می بخشید ...ما بچه ها محو  این زیبایی ها می شدیم و همیشه حسرت سواری داشتیم ....اما ما هم راه حل خودمان را پیدا می کردیم هر کدام یک چوب بلند پیدا می کردیم به سرآن نخ می بستیم تزیینش می کردیم (به سبک بزرگترها ) و بعد آن را بین پاهایمان قرار می دادیم (به زعم خودمان سوار می شدیم) وبه صورت دست جمعی در کوچه های دهکده می دویدیم و در رویاهای کودکی مان فرض می کردیم سوار بر اسبیم......آخ که چقدر لذت می بردیم بعد از مدتی که خسته می شدیم این چوبها را که حالا اسب های زین شده ما بودند را درچمن زارها رها می کردیم تا علف بخورند و آنها هم خستگی در کنند و بعد با دستان کوچکمان مقداری علف می کندیم  روی چوبها قرار می دادیم (بار می کردیم به تقلید از بزرگترها)  تا شام اسبهای چوبی ما باشد و شب هم آنها را در گوشه ای از حیاط به یک میخ چوبی می بستیم و علف کنده شده را هم جلویشان می ریختیم تا بخورند.صبح که بیدار میشدیم اول سراغ اسب چوبی مان را می گرفتیم و آنها را کنار چشمه می بردیم تا آب بخورند ...و دوباره اسب سواری البته از نوع چوبی آن!!!.......تا بعد